Η σύζυγος ενός εκ των θυμάτων του «Dr Kontos» έσπασε τη σιωπή της και αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο εξαπατούσε τα θύματά του. Η γυναίκα έχασε τον καρκινοπαθή σύζυγό της το 2010, σε ηλικία 46 ετών, μετά από τρία χρόνια συνεδριών και θεραπειών, υπό την καθοδήγηση του ψευτογιατρού, με κόστος μάλιστα 113.00 ευρώ.
«Σαν να ήθελε να τον δει τον άλλο τον άνθρωπο να πεθαίνει. Να τυραννιέται. Τρία χρόνια ήμασταν στο πλευρό ενός Δόκτορα θανάτου» αναφέρει η γυναίκα του εκλιπόντος στο Mega.
Η γυναίκα αποφάσισε να μιλήσει αφότου είδε στην τηλεόραση και άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις θυμάτων του δράστη.
«Στην αρχή έβλεπα ότι συνέπιπταν αυτά που έκανε σ’ εμάς, με τους άλλους. Και περίμενα, γεμάτη αγωνία, να δω το πρόσωπό του» εξηγεί η συντετριμμένη σύζυγος.
Θεωρεί ότι θα μπορούσε να είχε προστατέψει τα επόμενα θύματα, αν είχε μιλήσει νωρίτερα και γι’ αυτό νιώθει τύψεις.
Όπως αποκάλυψε, ο δράστης προσπαθούσε να αποτρέψει τον καρκινοπαθή να απευθυνθεί σε κάποιο νοσοκομείο και του παρουσίαζε τον πόνο και την επιδείνωση της υγείας του ως εξαφάνιση του όγκου.
«Μη φοβού, αυτό σημαίνει ότι ο όγκος έχει εξαφανιστεί και όλο αυτό που βλέπεις είναι νερό. Ο όγκος εξαφανίστηκε και έγινε νερό» αιτιολογούσε τον μεγαλωμένο όγκο, όταν πια το θύμα είχε φτάσει στο σημείο να πάει στο νοσοκομείο για ιατρικές εξετάσεις.
Το ζευγάρι, που είχε εμπιστευτεί τον δράστη λίγο πριν το τελικό στάδιο, είχε επισκεφθεί την Ελβετία για να υποβληθεί ο καρκινοπαθής σε χειρουργείο, ενώ λίγο καιρό πριν ο ψευτογιατρός τους είχε υποσχεθεί και μια μετάβαση στη Γερμανία.
Αντί για Γερμανία, όμως, ο Dr Kontos μετέφερε το θύμα του στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρας», από το οποίο του έδωσε εξιτήριο λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.
Μάλιστα, η ίδια καταγγέλλει πως μαζί με τον δράστη, μέλος του κυκλώματος ήταν και μία γυναίκα, που συστηνόταν ως θεραπεύτρια και είναι πολύ πιθανόν να βοήθησε στην εξαφάνιση των ντοκουμέντων μετά τον θάνατο του άντρα της.
«Μέχρι να τελειώσει η κηδεία, μπήκαν μέσα στο διαμέρισμα και στην αποθήκη που ήταν στο υπόγειο και αφαίρεσαν τα σκευάσματα τα εναπομείναντα, όλες τις συνταγογραφήσεις και ό,τι θα μπορούσε να ταυτοποιήσει την προέλευση, έστω και τη σύσταση των σκευασμάτων» καταλήγει.
