«Ιωάννα, γνωρίζεις γιατί έγινε» είπε η δράστιδα της επίθεσης με βιτριόλι στο θύμα της.
Αμετανόητη εμφανίζεται η κατηγορούμενη για την επίθεση με βιτριόλι, όπως φαίνεται και από δήλωση που έκανε στο δικαστήριο, κατά τη διάρκεια της κατάθεσης της Ιωάννας Παλιοσπύρου.
Το θύμα, που συγκλόνισε με την κατάθεσή του, αναφερόταν στον φόβο με τον οποίο βιώνει από την ημέρα της επίθεσης.
«Θέλω να πω ότι από εκείνη την ημέρα το μεγαλύτερο συναίσθημα που νιώθω είναι φόβος. Φόβος γιατί δεν γνωρίζω το λόγο της επίθεσης, αλλά και γιατί δε γνωρίζω ποιοι άλλοι είχαν συμμετάσχει σε αυτή την επίθεση εναντίον μου. Είμαι βέβαιη ότι αν είχε καταφέρει να μου επιτεθεί στο σπίτι μου, όπως αρχικά σχεδίαζε, αν είχε γίνει η επίθεση εκεί που είμαι μόνη μου και βράδυ που συνήθως γυρίζω στο σπίτι, εγώ σήμερα δε θα ήμουν εδώ. Θα είχε επιτύχει τον σκοπό της» είπε, σύμφωνα με το MEGA.
Τότε ο συνήγορος της κατηγορούμενης ζήτησε να κάνει η 37χρονη μία δήλωση, γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση του αδελφού της Ιωάννας.
«Ξέρω ότι αυτό που έχει γίνει δεν είναι αποδεκτό, αλλά εσύ, Ιωάννα, γνωρίζεις γιατί έχει γίνει όλο αυτό» είπε η δράστις.
«Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να της αφαιρέσω τη ζωή» συμπλήρωσε.
Σημειώνεται πως νωρίτερα είχε ξεσπάσει νέα ένταση στο δικαστήριο, όταν η 37χρονη ψέλλισε κάτι αναφορικά με τα όσα κατέθεσε το θύμα της.
Η μητέρα και ο αδελφός της Ιωάννας τής επιτέθηκαν φραστικά, φωνάζοντάς της πως «μας κατέστρεψε της ζωή» και χαρακτηρίζοντάς τη «φίδι» και «τέρας».
«Σκέφτηκα να δώσω τέλος στη ζωή»
Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της η Ιωάννα Παλιοσπύρου σόκαρε, περιγράφοντας καρέ-καρέ τα όσα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια αλλά αμέσως μετά την επίθεση.
Όπως είπε, περίμενε το ασανσέρ όταν εμφανίστηκε μπροστά της μία γυναίκα, την κοίταξε στα μάτια και της πέταξε το υγρό, που εκείνη την ώρα δεν γνώριζε τι ήταν.
Η πρώτη της αντίδραση, αφού είχε μυρίσει το υγρό, ήταν να τρέξει σε ένα διπλανό φαρμακείο για να ζητήσει βοήθεια. «Θυμήθηκα ότι είχε φαρμακείο δίπλα και έτρεξα προς το φαρμακείο. Οι πόνοι ήταν φρικτοί, δεν έβλεπα καθόλου από το ένα μάτι» συνέχισε τη δραματική περιγραφή και συμπλήρωσε: «Μπήκα μέσα στο φαρμακείο ουρλιάζοντας. Οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι έλεγα, πανικοβλήθηκαν. Τους έλεγα “δώστε μου λίγο νερό πεθαίνω, βοήθεια”, φώναζα. Πήγα στον νιπτήρα έριχναν νερό. Τα μαλλιά μου πέφτανε μέσα στον νιπτήρα. Έπιαναν το πρόσωπό μου και καταλάβαινα ότι καιγόμουν, έλιωνα. Φώναζα για βοήθεια, οι άνθρωποι τρόμαζαν. Καταλάβαινα ότι εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω» σημείωσε.
Της ζητήθηκε να βγάλει τα ρούχα της, καθώς «λιώνανε πάνω μου», ενώ «φώναζα “Θεέ μου, βοήθησε με γιατί μόνο εσύ μπορείς”».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις δύσκολες μέρες στο νοσοκομείο και τους αφόρητους πόνους που βίωνε.
«Θυμάμαι απλά να με βρέχουν, να ουρλιάζω, να πονάω, να ξανακοιμάμαι, να ξαναξυπνάω, μου έκαναν τομές στο μάτι μου και στο αυτί. Αυτά, δεν θυμάμαι παραπάνω. Προσπαθούσα απλά να αντέχω για να μην πονάω. Την επόμενη μέρα με ενημέρωσαν ότι θα διακομιστώ στο Θριάσιο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη διακομιδή μου, επειδή δεν μπορούσα να δω, μπορούσα μόνο να ακούω, θυμάμαι την ώρα που περνούσαν τα φορεία στους διαδρόμους. Μια κυρία αναφώνησε “Θεέ μου” και κατάλαβα ότι το είπε για μένα (σ.σ. σε αυτό το σημείο έκλαιγε) κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν είναι καλή. Κατάλαβα ότι έχω σοβαρά εγκαύματα και απλά παρακαλούσα να επιβιώσω. Μέσα στο νοσοκομείο ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου, έκανα επτά χειρουργεία. Θυμάμαι ότι δεν άντεχα το φως για τα μάτια μου, ήταν τραυματισμένα, ακόμα και το φως του δωματίου ήταν επίπονο» δήλωσε.
Παραδέχθηκε, δε, πως «σκέφτηκα να δώσω τέλος στη ζωή μου».
