Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το 54% των τροχαίων ατυχημάτων στην Ελλάδα προκαλείται εντός των κατοικημένων περιοχών όταν ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται στο 38%. Ευάλωτη κατηγορία παραμένουν οι μοτοσικλετιστές, με το 38% του συνόλου των ατυχημάτων να τους αφορά, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος της ΕΕ είναι 18%, αλλά με σαφώς διαφορετικές συνθήκες οδήγησης, καθώς το κλίμα κυρίως της Βόρειας Ευρώπης είναι διαφορετικό και δεν επιτρέπει εύκολες και καθημερινές μετακινήσεις όλο τον χρόνο, σε αντίθεση με την χώρα μας όπου τα δίκυκλα κυκλοφορούν όλο τον χρόνο.
Στην Ελλάδα, το ποσοστό που εμπλέκεται στα ατυχήματα και αφορά τις ηλικίες άνω των 64 ετών, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, αγγίζει το 21% όταν το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ είναι δύο μονάδες παραπάνω.
Ωστόσο σε Ελλάδα και Ευρώπη το 13% των τροχαίων ατυχημάτων αφορούν ηλικίες 18-24 ετών. Άξιο λόγου είναι ότι το 21% των ατυχημάτων αφορά πεζούς, με τον μέσο όρο της Ευρώπης να βρίσκεται στο 20%.
Σύμφωνα με τις αναλύσεις των στοιχείων ατυχημάτων στην Ελλάδα και τη συγκριτική τους εξέταση με αντίστοιχες αναλύσεις (ECERSO, ITF-IRTAD) από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα προκύπτει ότι οι πιο κρίσιμοι παράγοντες (κατά σειρά σπουδαιότητας) που συμβάλουν στην πρόκληση των οδικών ατυχημάτων και ειδικά των σοβαρών ατυχημάτων, στη χώρα μας είναι η οδήγηση με υψηλές ταχύτητες, τα υψηλά ποσοστά κυκλοφορίας μοτοσικλετιστών, τα χαμηλά ποσοστά χρήσης ζώνης και κράνους (ιδίως στους συνεπιβάτες) και η ανοργάνωτη και απροστάτευτη κυκλοφορία ευάλωτων χρηστών της οδού. Φυσικά δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε και την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή και η χρήση κινητού τηλεφώνου, με την τάση πολλών οδηγών για επιθετική οδήγηση.
Οι βασικές γενεσιουργές αιτίες του υψηλού αριθμού οδικών ατυχημάτων στη χώρα μας εντοπίζονται κυρίως στην μη επαρκή αστυνόμευση -ώστε να γίνεται αντιληπτή από όλους τους οδηγούς ότι πρέπει να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους στο δρόμο- την οδική υποδομή και την συνολική οργάνωση του χώρου και της κυκλοφορίας στις πόλεις οι οποίες είναι προσανατολισμένες κυρίως για την κίνηση των οχημάτων και δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες των ευάλωτων χρηστών των δρόμων (δικυκλιστές, πεζοί, κ.λπ.) και την ασφάλειά τους, καθώς και το υπεραστικό οδικό δίκτυο (ειδικά το επαρχιακό) το οποίο είναι μελετημένο και κατασκευασμένο με παρωχημένες προδιαγραφές, έχει ανεπαρκή συντήρηση και αρκετές ατέλειες που δυστυχώς δεν προφυλάσσει και δεν συγχωρεί τα λάθη των οδηγών. Από την άλλη δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε την αδιαφορία των υπευθύνων σχετικά με την τήρηση των κανόνων για σωστή κυκλοφοριακή συμπεριφορά.
