Τελευταία παράταση της εκδίκασης των ενστάσεων του κτηματολογίου για τον Δήμο Λαυρεωτικής και Σαρωνικού
Πρώτη αναστολή –άρθρο 10 Νόμος 4650/2019(Α 207)
Άρθρο 10
Αναστολή εξέτασης ενστάσεων του άρθρου 7 του Ν. 2308/1995
Η εξέταση των ενστάσεων από τις Επιτροπές του άρθρου 7 του Ν.2308/1995 (Α’ 114) αναστέλλεται μέχρι τις 30.4.2020 για ακίνητα που βρίσκονται στις περιοχές που περιγράφονται στην υπ’ αριθμ. 1151/1872 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, στις υπ’ αριθμ. 116/1868 και 698/1876 αποφάσεις του Εφετείου Ναυπλίου και στην υπ’ αριθμ. 110/1878 απόφαση του Αρείου Πάγου και ανήκουν στους Δήμους Λαυρεωτικής και Σαρωνικού της Περιφέρειας Αττικής.
Δεύτερη αναστολή – Άρθρο 57 Νόμος 4710/2020
Άρθρο 57
Παράταση αναστολής εξέτασης των ενστάσεων του Άρθρου 7 του Ν. 2308/1995
Η αναστολή εξέτασης των ενστάσεων από τις Επιτροπές του Άρθρου 7 του Ν. 2308/1995 (Α ‘114), όπως ορίστηκε με το Άρθρο 10 του Ν.4650/2019(Α’ 207) και παρατάθηκε με το άρθρο τριακοστό δεύτερο της από 1.5.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου( Α’90), η οποία κυρώθηκε με τον Ν. 4690/2020(Α’104), παρατείνεται εκ νέου έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2020.
Τρίτη αναστολή – Άρθρο 302 Νόμος 4738/2020
Άρθρο 302
Παράταση αναστολής εξέτασης των ενστάσεων Άρθρου 7 του Ν. 2308/1995
Η αναστολή εξέτασης των ενστάσεων από τις Επιτροπές του Άρθρου 7 του Ν. 2308/1995 (Α ‘114) όπως ορίστηκε με το Άρθρο 10 του Ν.4650/2019(Α’ 207) και παρατάθηκε με το άρθρο τριακοστό δεύτερο της από 1.5.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου( Α’90), η οποία κυρώθηκε με τον Ν. 4690/2020(Α’104) και το Άρθρο 57 του Ν. 4710/2020(Α’142), παρατείνεται έως τις 29 Ιανουαρίου 2021.
Ιστορικό Νόμων
1151/1872 απόφαση Εφετείου, Νόμος 719/77, Νόμος 1160/1981, Εγκύκλιος Υφυπουργού Στάθη Γιώτα
Περιγραφή δικαστικών αποφάσεων 1151/1872 , 116/1868, 110/1878 και Νόμου 719/77 Άρθρο 19
Ένα ιστορικό ζήτημα που αφορά ιδιοκτησίες κατοίκων του τέως Δήμου Κερατέας και της ευρύτερης Λαυρεωτικής στο τέλος του 19ου αιώνα, που καθόρισε την πορεία και την ανάπτυξη της περιοχής, κατέληξε με πολιτική επιλογή σε ένα μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα του Ελληνικού Δημοσίου με τους κατοίκους – ιδιοκτήτες γης της Κερατέας, σύμφωνα με το οποίο το Ελληνικό Δημόσιο θεωρούσε όλες τις εκτάσεις της περιοχής Δημόσιες.
Οι περίφημες δίκες των δασών της Λαυρεωτικής κατέληξαν με τις αποφάσεις:
1. 1151/1872 του Εφετείου Αθηνών
2. 116/1868 και 698/1876 του Εφετείου Ναυπλίου
3. 110/1878 του Αρείου Πάγου
Σύμφωνα με τις οποίες επιδικάστηκε η κυριότητα των Γαιών υπέρ του Δημοσίου και κηρύχθηκαν μαζικά «δημόσιες δασικές».
Οι υπό αμφισβήτηση εκτάσεις που ήταν το μεγαλύτερο μέρος της τέως Κοιλάδας Θορικού (όπως αναφέρεται περιλαμβάνει εκτάσεις του τέως Δήμου Κερατέας και Λαυρεωτικής), περιγράφονται σε διαγράμματα επιτρόπων (Χαρισιάδη, Ντουράκη) και ενυπάρχουν στα διοικητικά όρια των Δήμων Κερατέας, Λαυρεωτικής, Αγίου Κωνσταντίνου, Αναβύσσου και Καλυβιών του Δήμου Σαρωνικού.
Περιγραφή δικαστικών αποφάσεων
Συνοπτική περιγραφή της υπ’ αριθμ. 1151/1872 απόφασης Εφετείου Αθηνών
Στο συγκεκριμένο δικαστήριο ανακόπτουσα ήταν η Κοινότητα Κερατέας, υπό τους κυρίους Ι.Σ.Ρώμα, Αν.Καρρά και Στ.Δήμα. Το Δημόσιο εκπροσωπείτο από τον Υπουργό Οικονομικών προσπαθώντας να διασφαλίσει δικαιώματα του πολέμου που απορρέουν από αυτό.
Υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά σύμφωνα με την οποία εκτάσεις σε μεγάλο τμήμα αυτών των επιδίκων ήταν δάση κατά το έτος 1836 και 1837, που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο από την επανάσταση της Οθωμανής.
Στη συγκεκριμένη απόφαση αναφέρονται πολλές περιοχές ή τοπωνύμια όπως χαρακτηριστικά οι περιοχές Αιματόριζα, περιοχή Καλυβίων, Μαλέζι, Πανί, Κερατοβούνι, Φέριζα, Βίλλια, Κοιλάδα Θορικού, Συντερίνα, Κοιλάς Θορικού, Θορικό μέχρι Λεγραινά, Σούνιο, Καβοκολόνες κλπ., όπως αναφέρονται στο συγκεκριμένο χάρτη κατά επίκληση των αποφάσεων.
Στο δια ταύτα καταλήγει:
Επί της προκείμενης ανακαλεί ανακοπή της Κερατέας και διατηρεί την απόφαση του Ελληνικού Δημοσίου υπέρ των εδαφών που διεκδικεί.
Η υπ’ αριθμ. 116 απόφαση του Ελληνικού Δικαστηρίου αναγνωρίζει το Ελληνικό Δημόσιο ως κύριο (πλην της θέσεως ως οριστική εκδίκασης).
Ο αντίστοιχος χάρτης που συντάχθηκε από τον τοπογράφο Γ. Δαναλάτο και τον δασολόγο Κ. Ντουράκη περιλαμβάνει τις ως άνω αναφερόμενες περιοχές.
Συνοπτική περιγραφή της υπ’ αριθμ. 116 απόφασης Εφετείου Αθηνών
Δια ταύτα
Απορρίπτει ωσαύτως την του Δημοσίου γενικήν και αόριστον αίτηση του να κηρυχθώσιν απαράδεκτοι όλαι αι νέαι προτάσεις και ενστάσεις της Κοινότητος.
Απορρίπτει επίσης τας προτάσεις του Δημοσίου κατά της υπ’ αριθμ. 1313 του έτους 1862 αποφάσεως των ενταύθα Πρωτοδικών ως προς την της αγωγής βάσιν καθ’ ήν τα διεκδικούμενα δάση προ της επαναστάσεως ανήκον εις Οθωμανούς και περιήλθον δικαιώματι του πολέμου εις το Δημόσιον.
Απορρίπτει την του Δημοσίου ένστασιν περί απαραδέκτου της παρατάσεως της εναγόμενης Κοινότητος ότι ούτε κατέχει ούτε κατείχε τας εκτάσεις τας αποτελούσας τας επιδίκους θέσεις ή δάση καλούμενα Σκόρδι, Χαράκι, Όλυμπος και Λεχραινά και αναβάλλει την επί των λοιπών προτάσεων των διαδίκων αποφασίν του ως προς τας θέσεις ταύτας…
Θέλουσι σημειώσει εν τη εκθέσει των τα φυσικά τούτων όρια προς ακριβή προσδιορισμόν, είδε και αί εκτάσεις αύται δεν περιορίζονται υπό ορίων φυσικών ευδιακρίτων, θέλουσιν ενεργήσει προ της συντάξεως του σχεδιαγράμματος και την προσήκουσαν καταμέτρησιν, ίνα ορίσωσιν εν τη εκθέσει των τα διάφορα μέρη και ων προς την έκτασιν…
Διορίζει πραγματογνώμονας τους Ευγένιον Δρογώνην πρώτον δασονομικόν υπάλληλον, Δημήτριον Σκαλιστήρην αξιωματικόν του Μηχανικού και Ηρακλέα Μετζόπουλον, καθηγητήν, κατοίκους Αθηνών εάν οι διάδικοι δεν συμφώνησωσιν άλλως. Προς διεξαγωγήν των ανωτέρω αποδείξεων διορίζει Εισηγητήν τον αυτόν Εφέτην κον Νικόλαον Ράδον .
Συνοπτική περιγραφή της υπ’ αριθμ. 110/1879 απόφασης Αρείου Πάγου
Γίνεται αναφορά στα συγκεκριμένα τοπωνύμια του τέως Δήμου Κερατέας και Λαυρεωτικής και στο ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ καταλήγει:
Έχον υπόψη και τα άρθρα 830 και 210 της Πολιτικής Δικονομίας, απορρίπτει την περί αναιρέσεως της υπ’ αριθ. 698/1876 αποφάσεως των εν Ναυπλίω Εφετών αίτησιν της Κοινότητος Κερατέας εκπροσωπούμενη υπό των πληρεξουσίων αντιπροσώπων της, Ιωαννη Σ.Ρώμα και Αναστασίου Καρρά και καταδικάζει αυτήν εις το νόμιμο παράβολον των 100 δρχ. εις τα τέλη της σημάνσεως της παρούσης και εις τα του αντιδίκου της Δημοσίου αιτηθέντας δικαστικά έξοδα δραχμάς ενενήκοντα πέντε (95).
Συμπέρασμα: Από την ανάγνωση των αναφερόμενων δικαστικών αποφάσεων καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Ελληνικό Δημόσιο διεκδικούσε τα εδάφη όλης της ευρύτερης Κοιλάδας Θορικού, ως έχον το δικαίωμα από την εποχή που τα εδάφη αυτά ήταν κατεχόμενα από Οθωμανούς («δασοσκεπή» όπως τα αναφέρει) και ως εκ τούτου θα πρέπει να περιέλθουν στη δικαιοδοσία του.
Περιγραφή νομών και εγκυκλίων προς άρση των δικαστικών αποφάσεων
Ν. 719/77 άρθρο 19, ΦΕΚ 301/Α’/1977 (ειδική αναφορά στην Κερατέα)
(ρυθμίζει μόνο ό,τι αφορά εδαφικές εκτάσεις της Κερατέας)
1.Επιφυλασσομένων των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου επί των δια πευκοδασών κεκαλυμμένων εκτάσεων, περί ων η υπ’ αριθμ. 1151/1872 απόφασις του Εφετείου Αθηνών, αι υπ’ αριθμ. 116/1868 και 698/1876 αποφάσεις του Εφετείου Ναυπλίου και η υπ’ αριθμ. 110/1878 απόφασις του Αρείου Πάγου, επί των εξ αυτών μη κεκαλυμμένων δια πευκοδασών εκτάσεων των κειμένων εντός της περιοχής των διοικητικών ορίου του ήδη Δήμου Κερατέας ως και της αγροτικής κοιλάδος του Θορικού και κατεχομένων προ της 1ης Ιανουαρίου 1967 υπό φυσικών ή νομικών προσώπων, ουδέν δικαίωμα κυριότητος ή νομής του Ελληνικού Δημοσίου υφίσταται δια τας μέχρις εκατόν (100) στρεμμάτων δι’ έκαστον κάτοχον αγροτικάς εκτάσεις, θεωρουμένου δι’ αυτάς, ανεξαρτήτως πάσης αντιθέτου διατάξεως, ως εν πάση περιπτώσει συμπληρωθέντος του χρόνου της εκτάκτου χρησικτησίας κατ’ αυτού.
2.Εξαιρούνται της δια του παρόντος άρθρου ρυθμίσεως: α) αι εκτάσεις αι καταλαμβανόμεναι υπό του αιγιαλού και της παραλίας και β) αι εκτάσεις αίτινες απεψιλώθησαν των επ’ αυτών πρότερον πευκοδασών, ένεκεν πυρκαϊών.
3.Εις την εν παρ. 1 και 2 του παρόντος ρύθμισην υπάγονται και αι εκκρεμείς δίκαι και διαφοραί του Ελληνικού Δημοσίου και Τρίτων, αφορώσαι εις μη κεκαλυμμένας δια πευκοδασών αγροτικάς εκτάσεις μέχρις εκατόν (100) στρεμμάτωνδι’ έκαστον κάτοχον, κειμένας εντός της εν παραγρ. 1 του παρόντος άρθρου ήδη περιοχής των διοικητικών ορίων του Δήμου Κερατέας, εφ’ όσον δεν εξεδόθη αμετάκλητος δικαστική απόφασις τακτικού Δικαστηρίου, καταργουμένων των εκκρεμουσών σχετικών δικών και συμψηφιζομένης της εκατέρωθεν δικαστικής δαπάνης.
4.Οι κατά την παράγραφον 4 του άρθρου 1 του παρόντος δικαιούχοι εξαγοράς ακινήτων του συνοικισμού Ευαγγελιστρίας της Κοινότητος Αγίου Παύλου Θεσσαλονίκης, απαλλάσσονται της καταβολής παντός τμήματος εφ’ όσον τυγχάνουν δικαιούχοι αστικής αποκαταστάσεως, κατά τας διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας.
Ν. 1160/1981 ΦΕΚ 147/Α’/1981 (ειδική αναφορά στην Κερατέα)
1.Ως χρονικόν όριον ισχύος της παραγράφου 2 εδάφιον β’ άρθρο 19 του Ν. 719/1977 ορίζεται η 1η Ιανουαρίου 1967 και εντεύθεν.
2.Εξαιρουμένων των κατά την δημοσίευσιν του άνω Νόμου, αποδεδειγμένως, δια πευκοδασών κεκαλυμμένων εκτάσεων, η παράγραφος 1 του άρθρου 19 ιδίου Νόμου, εφαρμόζεται επί πάσης εκτάσεως κειμένης εντός των διοικητικών ορίων Δήμου Κερατέας και κοιλάδος Θορικού, ανεξαρτήτως της φύσεως του εδάφους.
3.Δια την συνδρομήν των εν γένει προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 19 του Ν. 719/1977, ως τροποποιείται, αρμόδιος καθίσταται ο οικείος Δασάρχης, όστις τη αιτήσει παντός ενδιαφερομένου, υποχρεούται να χορηγή αντιστοίχους βεβαιώσεις, επί τη προσαγωγή εις αυτόν και ενόρκων έτι βεβαιώσεων, ως και υπευθύνων δηλώσεων του Ν.Δ. 105/1969 εν ελλείψει ετέρων στοιχείων.
Οι υπ’ αριθμ. 156490/223/6-6-1984 και 176317/4627/19-11-1984 εγκύκλιοι
Αξιοσημείωτη υπ’ αριθμ. 156490/223/6-6-1984 εγκύκλιος του υφυπουργού Γεωργίας Στάθη Γιώτα
Περίληψη εγκυκλίου
Για την εφαρμογή του άρθρου 19 του Ν. 719/1977 (ΦΕΚ 301/Α΄/1977 – 10 Οκτωβρίου) όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τις διατάξεις των §§ 39, 40 και 41 του άρθρου 7 του Ν.1160 (ΦΕΚ 147/Α΄/5.6.1981) στην Περιφέρεια του Δήμου Κερατέας και στην περιοχή της Κοιλάδας του Θορικού:
«Αντικείμενο της παρούσας εγκυκλίου διαταγής είναι η σωστή εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 19 του Ν.719/1977, όπως αυτές τροποποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν με τις διατάξεις των §§ 39, 40 και 41 του άρθρου 7 του Ν.1160, που αναφέρονται στις συνθήκες ιδιοκτησίας των εκτάσεων στην περιφέρεια του Δήμου Κερατέας και στην περιοχή της Κοιλάδας του Θορικού».
Η υπ’ αριθμ. 176317/4627/19-11-1984 εγκύκλιος
Περίληψη εγκυκλίου
Για τον προσδιορισμό της οριογραμμής των εκτάσεων στις οποίες αφορούν η υπ’ αριθμ. 1151/1872 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, οι υπ’ αριθμ. 116/1868 και 698/1876 αποφάσεις του Εφετείου Ναυπλίου και η υπ’ αριθμ. 110/1878 απόφαση του Αρείου Πάγου, θα λάβετε υπόψη το διάγραμμα του δασολόγου Ντουράκη και του τοπογράφου Δαναλάτου, που συνέταξαν το έτος 1969 (το οποίο έχει υπογραφεί την 30-9-1972 και από τον Διευθυντή της τότε β’ Διευθύνσεως Δασών Νικ. Χαρισιάδη, όσον αφορά τη συμπλήρωση που έγινε στον χάρτη με στοιχεία των εκτάσεων του κτήματος Όλυμπος – Καταφύγι – Φοινικιά Αναβύσσου) και το οποίο διάγραμμα εφαρμόζεται μέχρι σήμερα στην πράξη από την Υπηρεσία σας. Όσον αφορά τον προσδιορισμό των εκτάσεων που εξαιρέθηκαν με την υπ’ αριθμ. 1151/1872 απόφαση ως γεωργικώς καλλιεργούμενες θα λάβετε υπόψη το διάγραμμα της επιτροπής (από υπαλλήλους του Υπ. Οικονομικών και Υπ. Γεωργίας) που συντάχθηκε το έτος 1973 με διαταγή της τότε Περιφερειακής Διοικήσεως Αττικής και Νήσων ενόψει του ότι το διάγραμμα Ντουράκη –Δαναλάτη δεν προσδιορίζει τις εν λόγω εκτάσεις.
Προϋπόθεση μεταξύ άλλων για την χορήγηση βεβαιώσεων ανυπαρξίας δικαιωμάτων του Δημοσίου επί εκτάσεων της περιοχής Κερατέας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 19 Ν.719/77, όπως αυτές τροποποιήθηκαν, είναι και η κατοχή της εκτάσεως προ τις 1.1.1967.
Εφ’ όσον ο νόμος αναφέρεται σε κατοχή της εκτάσεως προ τις 1.1.1967, ανεξάρτητα από τον χρόνο ενάρξεως της κατοχής, δεν μπορεί να καθοριστεί κάποιο συγκεκριμένο προ της 1.1.1967 χρονικό σημείο ενάρξεως της κατοχής, αλλά αρκεί οποτεδήποτε να αρχίσει η κατοχή της εκτάσεως προ της ημερομηνίας αυτής υπό την προϋπόθεση ότι η κατοχή αυτή θα διαπιστώνεται ότι υπήρχε την 1.1.1967.
Προς διαπίστωση της υπάρξεως κατοχής κατά την 1.1.1967 αλλά και προς διαπίστωση και όλων των άλλων προϋποθέσεων του Νόμου (έκταση μέχρι 100 στρεμ. που δεν καλύπτονταν από πευκόδασος το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά μετά την 1.1.1967 και δεν ήταν καλυμμένη με πευκόδασος κατά τον χρόνο δημοσιεύσεως του Ν.719/77), θα πρέπει να ενεργείτε εμπεριστατωμένη έρευνα με εξέταση των στοιχείων των ενδιαφερομένων ως και των στοιχείων της Υπηρεσίας, ενέργεια αυτοψίας, προσκόμιση ενόρκου εξέτασης μαρτύρων κλπ.
Ως νομιμοποιούμενο να ζητήσει τη βεβαίωση περί συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 19 του Ν.719/77 (όπως τροποποιήθηκε) βάσει της διατάξεως της § 41 του άρθρου 7 του Ν. 1160/1981 θα θεωρείτε τον κάτοχο της 1.1.1967 ως και τους καθολικούς ή ειδικούς διαδόχους αυτού.
Εφόσον ο νόμος δεν διακρίνει, δεν απαιτείται να είναι ενιαία (συνεχής) η έκταση των 100 στρεμμάτων αλλά αρκεί οι κατεχόμενες από ένα κάτοχο την 1.1.1967 επί μέρους εκτάσεις εμβαδού μικρότερου των 100 στρεμ. να συμπληρώνουν το εμβαδόν των 100 στρεμμάτων για να έχουν εφαρμογή επί αυτών οι διατάξεις του άρθρου 19 κλπ) έπαψε η αμφισβήτηση για το μεγαλύτερο μέρος αυτών των εκτάσεων που αφορούσε όμως μόνο τον τέως Δήμο Κερατέας.
Ψηφίστηκαν αυστηρότερες διατάξεις ακόμα και για τα εντός σχεδίου για τους δήμους Λαυρεωτικής και Σαρωνικού.
Από το άρθρο 4 του νόμου 3127/2003 που ισχύει στην Επικράτεια πήγαμε στο ειδικό άρθρο 39 του νόμου 4772/2021.
Τοποθέτηση Κωνσταντίνου Χατζηδάκη-Πρώην Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας
«Δεν θέλω να κάνω νομοτεχνικές βελτιώσεις, κύριε Πρόεδρε.
Θέλω να κάνω μια παρατήρηση για αυτά που είπε ο κ. Βλάχος, για την
τροπολογία που έχει κατατεθεί σε σχέση με τη Σαρωνίδα. Στη Σαρωνίδα,
όπως γίνεται και σε πολλές περιπτώσεις με τους δασικούς χάρτες –
αναφέρθηκα χθες σε αυτό το θέμα- έχουμε πάλι έναν παραλογισμό του
ελληνικού δημοσίου. Υπάρχουν συμβόλαια από τον 19ο αιώνα, υπάρχουν
σπίτια, υπάρχει πολεοδόμηση, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αγοράσει
σπίτια τις περασμένες δεκαετίες, που έχουν κληρονομήσει, που
κληροδότησαν στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους και έρχεται το ελληνικό
δημόσιο και τους λέει «το σπίτι που μένετε τόσα χρόνια, που αγοράσατε, δεν
είναι δικό σας, είναι δικό μας».
Αυτά πρέπει να τελειώσουν. Το ελληνικό δημόσιο πρέπει να
σοβαρευτεί. Για να το πω πάρα πολύ απλά, πρέπει να σοβαρευτεί, κυρίες και
κύριοι. Πρέπει να προστατέψουμε τα δάση, να κυνηγήσουμε τα αυθαίρετα, να
είμαστε σοβαροί σε σχέση με την πολεοδόμηση, αλλά δεν μπορεί, ενώ –
σωστά- κυνηγάμε το αίσχος της αυθαιρεσίας, την ίδια στιγμή το ελληνικό
δημόσιο να κάνει ένα άλλο αίσχος, το αίσχος να παίρνει ή μάλλον να διεκδικεί
νόμιμα κτηθείσες εδώ και δεκαετίες ιδιοκτησίες συμπολιτών μας. Αυτό είναι
παραλογισμός. Ως παραλογισμό το αντιμετωπίζω.
Είμαι βέβαιος ότι το Υπουργείο Οικονομικών θα δώσει επιτέλους τη
λύση που πρέπει και γι’ αυτόν τον λόγο προτίθεμαι να δεχθώ την τροπολογία
αυτή στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Βλάχος. Ελπίζω, όμως, πραγματικά να
τελειώσει αυτό το θέμα, διότι παρεμποδίζεται η πρόοδος του Κτηματολογίου
στη συγκεκριμένη περιοχή ακριβώς εξαιτίας αυτής της εκκρεμότητας.
Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το ελληνικό δημόσιο, με οποιαδήποτε
κυβέρνηση, δεν θα πάει να βγάλει κάποιον άνθρωπο που πήρε το 1890 ένα
σπίτι ή που το κληρονόμησε από τον πατέρα του. Δεν θα τον βγάλει έξω. Το
ξέρουμε όλοι ανεξαιρέτως κομματικών εντάξεων. Ε, αφού το ξέρουμε, ας
επικρατήσει η κοινή λογική, η οποία φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο κοινή στην ελληνική γραφειοκρατία.
Ο Βουλευτής Υπολοίπου Αττικής της Νέας Δημοκρατίας κατέθεσε τροπολογία για την επίλυση του προβλήματος, η οποία, είναι η ακόλουθη:
Στη συνέχεια ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γεώργιος Βλάχος, επανήλθε με τοποθέτηση του στο θέμα, λέγοντας τα εξής:
«Με αφορμή το Νομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών που συζητήσαμε στη Βουλή, ήρθε πάλι στο προσκήνιο το χρονίζων θέμα των Δήμων Λαυρεωτικής και Σαρωνικού σχετικά με την απόφαση 1151/1872. Στην ομιλία μου εξήγησα γιατί το άρθρο 39 δεν δίνει λύση, ούτε στα εκτός σχεδίου, αλλά και ούτε σε όλα τα εντός σχεδίου, ενώ σε όσα επιλύει θέτει προϋποθέσεις δυσμενέστερες από όσα ο Ν.31247/03 προβλέπει για όλη την Ελλάδα. Κρατάμε ως θετική εξέλιξη την παράταση αναστολής εκδίκασης των υποθέσεων καθώς και την κατάρτιση επιτροπής που θα επεξεργαστεί και θα φέρει για ψήφιση ολοκληρωμένη και οριστική λύση.»
Απόψεις μου για το άρθρο 39 του Ν.4772/5-2-2021
Μέχρι 31/5/2021 παρατείνεται –αναβάλλεται η εξέταση των ενστάσεων του Κτηματολογίου από τις επιτροπές του άρθρου 7 του νόμου 2308/1995 όσον αφορά τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί ακινήτων που βρίσκονται εντός των διοικητικών ορίων της 1151/1872 Απόφασης του Εφετείου Αθηνών στους Δήμους Λαυρεωτικής και Σαρωνικού.
Κατά σειρά έχουν δοθεί, εκτός της παρούσας, που εκπνέει την 31/5/2021 τρείς παρατάσεις .Η 1η μέχρι την 30/4/2020 η 2η μέχρι την 30/9/2020 η 3η μέχρι 29/1/2021. Πριν την τελευταία παράταση που δόθηκε είχε κατατεθεί τον Οκτώβριο του 2020 η 486 με ειδικό 79 βουλευτική τροπολογία που κατέθεσε ο Βουλευτής Αττικής της ΝΔ Γ. Βλάχος για να καλύψει το κενό της μη συγκεκριμένης προσπάθειας εκ μέρους της κυβέρνησης για την επίλυση του ιδιοκτησιακού θέματος. Η ρύθμιση δεν έγινε δεκτή από τον Υπουργό Οικονομικών κύριο Χρήστο Σταικούρα, ανέφερε όμως, τότε, χαρακτηριστικά ο Υπουργός « μόνο η τροπολογία του κυρίου Βλάχου έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, αλλά η κυβέρνηση θα λύσει το πρόβλημα ουσιαστικά ανά την επικράτεια.» Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι δηλώσεις του πρώην Υπουργού ΥΠΕΝ Κωστή Χατζηδάκη στο ίδιο χρονικό διάστημα των παρατάσεων καυτηριάζοντας τις παράλογες απαιτήσεις του Δημοσίου με αποφάσεις του 1872!
Μέχρι στιγμής όμως, το μόνο που επί της ουσίας κερδίσαμε είναι μια νέα παράταση μέχρι τις 31 Μάιου 2021 (έχει ήδη περάσει ο ένας μήνας) και την υπόσχεση δημιουργίας επιτροπής στο αρμόδιο Υπουργείο υπό την συμμετοχή Συμβούλων της τοπικής αυτοδιοίκησης των 2 αναφερόμενων Δήμων .Η ρύθμιση που ψηφίστηκε (άρθρο 39) επιλύει μόνο τις διεκδικήσεις του Δημοσίου σε πρώην δασικά ακίνητα εντός σχεδίου και καμίας άλλης κατηγορίας .Η ρύθμιση αποδεικνύεται πώς ήταν στοχευμένη και μόνο για την Σαρωνίδα. Καμία μέριμνα για το Λαύριο , την Κερατέα τον υπόλοιπο Δήμο Σαρωνικού παρά τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών τον Οκτώβριο του 2020 περί γενικότερης ρύθμισης για το κτηματολογιο.
Επίσης από μία προσεκτική ανάγνωση και σύγκριση του άρθρου 39 του παρόντος με το άρθρο 4 του νόμου 3127/2003 εύκολα διαπιστώνουμε ότι για την Λαυρεωτική και τον Σαρωνικό ψηφίστηκαν αυστηρότερες και δυσμενέστερες διατάξεις από αυτές που ισχύουν στην υπόλοιπη Ελλάδα.Η παρούσα ρύθμιση όπως αναφέρθηκε δίνει λύση μόνο στα πρώην δασικά εντός σχεδίου, δεν δίνει λύση στα διεκδικούμενα εντός σχεδίου που δεν είναι δασικά αλλά διεκδικούνται από το Δημόσιο λόγω της 1151/1872(βλ. Λαύριο), δεν δίνει λύση στα διεκδικούμενα εκτός σχεδίου στον Δήμο Λαυρεωτικής και Σαρωνικού που δεν είναι δασικά αλλά διεκδικούνται από το Δημόσιο λόγω της 1151/1872 διότι δεν ισχύει το άρθρο 19 του νόμου 719/77.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι εσφαλμένα στην αιτιολογική έκθεση που κατατέθηκε για το άρθρο 39 αναγράφεται ότι τα εκτός σχεδίου έχουν ρυθμιστεί από το άρθρο 719/77, αφού αυτό ισχύει μόνο για τα διοικητικά όρια εκτός σχεδίου του πρώην Δήμου Κερατέας. Επίσης η παρούσα ρύθμιση δεν δίνει καμία ευκαιρία επίλυσης για τα ήδη εγγεγραμμένα ακίνητα από την Κτηματική Υπηρεσία και τα ποικίλα ιδιοκτησιακά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Λαύριο εντός και εκτός σχεδίου και σε περιοχές εκτός της 1151/1872 Απόφασης .
Ακόμα όμως και για την Κερατέα που ισχύει το άρθρο 19 του Νόμου 719/77 τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά, καθότι προκειμένου οι επιτροπές του κτηματολογίου να προκρίνουν τον ιδιώτη ζητούν από τον δύστυχο πολίτη να αποκτήσει Βεβαίωση του άρθρου 19 του νόμου 719/77 από το Δασαρχείο Λαυρίου που είναι και αποδεκατισμένο από υπαλλήλους. Εδώ είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί ότι όλες οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Λαυρεωτικής από το 2012 οι οποίες έχουν αποσταλεί προς τις αρμόδιες υπηρεσίες ζητούν την επικαιροποίηση και τον εκσυγχρονισμό του νόμου 719/77 και την πλήρη και απρόσκοπτη εφαρμογή του από το Δασαρχείου Λαυρίου.
Οι πολίτες-ιδιοκτήτες του Δήμου πιέζονται ήδη από το 2016, όταν κατά την ανάρτηση των Κτηματολογικών διαγραμμάτων από το ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ διαπίστωσαν τις διεκδικήσεις του Δημοσίου δια μέσου της Διεύθυνσης Δασών .
Παρά την ύπαρξη αποφάσεων ανωτάτων δικαστηρίων που λένε ΠΡΩΤΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ και κύρωση Δασικών χαρτών και μετά Κτηματολόγιο, στην πράξη όπως διαπιστώνουμε έγινε το αντίθετο δηλαδή: πρώτα Κτηματολόγιο και διεκδικήσεις από την Διεύθυνση Δασών και αναμένεται η ανάρτηση και η κύρωση των Δασικών Χαρτών.
Λαμβάνοντας υπόψη, όλα τα παραπάνω θα πρέπει πραγματικά να μας εξηγήσουν εκπρόσωποι των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων της περιοχής αλλά και Βουλευτές της περιοχής που έχουν προβεί σε διθυραμβικές ανακοινώσεις υπέρ του άρθρου 39 πως λύθηκε το πρόβλημα της περιοχής; Το πρόβλημα δεν είναι ποιά άποψη είναι επικρατέστερη και αρεστή το πρόβλημα θα είναι μην χαθούν οι ιδιοκτησίες των πολιτών από αποφάσεις που πηγάζουν από την εποχή των Οθωμανών.
Στον Δήμο Λαυρεωτικής και στον Δήμο Σαρωνικού έχουν κατατεθεί χιλιάδες ενστάσεις .Συγκεκριμένα: εκτός σχεδίου Διεύθυνση Δασών Λαύριο 1255, Αγ. Κωνσταντίνος 100 ,Σαρωνίδα 22 εκτός σχεδίου Κτηματική Υπηρεσία Σαρωνίδα 1386,Λαύριο 200, Αγ. Κωσταντίνος 15 ,εκτός σχεδίου Κερατέα 12.000 το 50% αφορά την 1151/1872.
Όλη αυτή η τραγελαφική ιστορία των τεσσάρων παρατάσεων και την αναμονή της σύστασης επιτροπής για έκδοση πορίσματος αναδεικνύει μία σοβαρή αδυναμία. Την ΜΗ σωστή αντιμετώπιση εκ μέρους της κυβέρνησης του θέματος (παράταση στην παράταση) και την πραγματική ανησυχία των πολιτών για τα ιδιοκτησιακά τους θέματα.
Ένα σοβαρότατο θέμα που ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε επί της ουσίας να το λύσει και σήμερα ως αντιπολίτευση σιωπά. Διαχρονικά δύο πολιτικοί βοήθησαν την περιοχή μας. Ο Μιλτιάδης Έβερτ για την σύνταξη και ψήφιση του νόμου 719/77 ως Υπουργός της τότε κυβέρνησης της ΝΔ, καθώς και ο πρώην υφυπουργός Γεωργίας επί κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Στάθης Γιώτας δια της υπ’ αριθμ. 156490/223/6-6-1984 εγκύκλιο του υφυπουργού Γεωργίας προς το Δασαρχείο και την Διεύθυνση Δασών.
Και βέβαια έχει υπάρξει μεγάλη ολιγωρία,οφείλουμε όμως σοβαρά και απρόσκοπτα να υπερασπιστούμε τις περιουσίες των πολιτών αλλά και να βοηθήσουμε την κυβέρνηση να πράξει το δίκαιο και το σωστό .Το ζητούμενο είναι ότι μέχρι της 31 Μαίου του 2021 η Κυβέρνηση της ΝΔ θα πρέπει να φέρει νομοθετική ρύθμιση που να κατοχυρώνει –διασφαλίζει βεβαίως την περιουσία του Δημοσίου (δάση κλπ) αλλά θα είναι απόλυτα δίκαιη και στην αντιμετώπιση των ιδιοκτησιακών θεμάτων των ιδιοκτητών της περιοχής ώστε να μην χαθούν περιουσίες ιδιωτών και δεν θα πηγάζει στο δίκαιο και αποφάσεις της Οθωμανής……
